به نقل از «فرارو»

دانشمندان برای اولین بار RNA یک گونه منقرض شده را بازیابی کردند

تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۳۰۱۵۳

در این مطالعه، دانشمندان RNA را از پوست خشک شده این موجود و بافت‌های عضلانی اسکلتی آن که پروتئین‌ها را کدگذاری می‌کند بازیابی کرده‌اند.

به گزارش دیجیاتو، آخرین گرگ تاسمانی شناخته شده سال ۱۹۳۶ در باغ وحش بوماریس ایالت تاسمانی استرالیا درگذشت. اکنون تیمی از محققان موفق شدند تا آران‌ای (RNA) این موجود را بازیابی کنند و برای اولین بار این کار را با یک گونه منقرض شده انجام دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

براساس گزارش Gizmodo، محققان موفق شدند تا RNA (اسید ریبونوکلئیک) یک گونه از گرگ تاسمانی با قدمت ۱۳۰ ساله را در موزه تاریخ طبیعی استکهلم استخراج، توالی یابی و تجزیه و تحلیل کنند. «امیلیو مارمول-سانچز»، دیرینه‌شناس دانشگاه استکهلم و محقق اصلی این پژوهش می‌گوید: «مطالعه ما از این جهت منحصربه‌فرد است که برای اولین بار توانسته‌ایم RNA یک گونه منقرض شده، یعنی ببر تاسمانی را توالی یابی کنیم. این اولین باری است که می‌توانیم نگاهی به بیولوژی و متابولیسم سلول‌های ببر تاسمانی داشته باشیم.»

RNA نیز مانند DNA یک ساختار مولکولی شکل گرفته از نوکلئوتید‌ها است. RNA تک رشته‌ای است و در سنتز پروتئین استفاده می‌شود و در برخی ویروس‌ها حامل مواد ژنتیکی است. در این مطالعه، دانشمندان RNA را از پوست خشک شده این موجود و بافت‌های عضلانی اسکلتی آن که پروتئین‌ها را کدگذاری می‌کند شناسایی کرده‌اند.

«لاو دالن»، استاد ژنومیک تکاملی دانشگاه استکهلم می‌گوید: «در آینده، ممکن است بتوانیم نه تنها RNA حیوانات منقرض شده، بلکه ژنوم‌ها ویروس RNA مانند SARS-CoV۲ و پیش‌ساز‌های تکاملی آن را از پوست خفاش‌ها و دیگر ارگانیسم‌های میزبان که در موزه‌ها نگهداری می‌شوند را بازیابی کنیم.»

ببر تاسمانی که به آن گرگ کیسه دار نیز گفته می‌شود، یک موجود کیسه‌دار گوشتخوار است که در استرالیا زندگی می‌کرده است. به گفه دانشمندان، عوامل زیادی از جمله شکار بی‌رویه در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ و همچنین بیماری در انقراض آن‌ها نقش داشته است. تلاش‌های جدیدی که در زمینه بازیابی یک گونه منقرض شده انجام شده روی ببر تاسمانی متمرکز شده‌اند، زیرا زیستگاه طبیعی آن‌ها در تاسمانی هنوز عمدتاً حفظ شده است و بازتولید آن‌ها می‌تواند باعث ایجاد تعادل در اکوسیستم از دست رفته شود.

با وجود گونه‌های منقرض شده دیگری که در موزه‌ها وجود دارد، دانشمندان ممکن است در آینده به بازیابی RNA گونه‌های دیگری بپردازند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: دانشمندان گونه نادر قیمت طلا و ارز قیمت موبایل یک گونه منقرض شده ببر تاسمانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۳۰۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»